ترفندی برای مخفی کردن درایوها در WINDOWS EXPLORER

قفل‌گذاری ‌روی پوشه‌ها و فایل‌ها، یکی از مواردی است که بیشتر کاربران برای نگهداری از داده‌های خود بدان متوسل می‌شوند؛ اما اگر یک یا دو درایو از سیستم حاوی اطلاعات سری باشد، دیگر پنهان کردن پوشه‌ها کارساز نیست. در این گونه موارد باید کل درایو را مخفی کرد. ما به شما نحوه مخفی کردن درایو‌ها در Explorer را بدون هیچ ابزار جانبی آموزش می‌دهیم.

حتما تاکنون چندین مطلب درباره چگونگی ایجاد پوشه‌های مخفی و قفل‌گذاری شده در ویندوز خوانده‌اید؛ اما قفل‌گذاری و مخفی کردن پوشه‌ها چندان کار اطمینان بخشی نیست. حفظ امنیت اطلاعات و داده‌های شما از این راه‌های میسر نخواهد بود و اگر به دنبال امنیت داده‌های خود هستید، حتما آن‌ها را رمزنگاری یا Encrypt کنید.

اما تا پیش از آن، می‌توانید یک یا چند درایو را در سیستم خود و در Explorer ویندوز به شکل کامل مخفی کنید. اگر در این درایو پوشه‌هایی دارید که حاوی اطلاعات اساسی هستند که نمی‌خواهید دیگران با گشتن در ویندوز شما به آن‌ها دسترسی پیدا کنند، بهترین کار مخفی کردن این درایو است، ولی چگونه می‌شود درایو‌ها را در ویندوز پنهان ساخت؟!

پیش از آغاز کار یادآوری چند نکته اساسی است؛ نخست اینکه این ترفند، نیازمند ‌ دستکاری در رجیستری ویندوز است. پس پیش از آغاز کار و برای اطمینان، بهتر است‌ از رجیستری ویندوز خود، یک نسخه پشتیبان داشته باشید؛ هرچند این دستکاری چندان جدی و یا به عبارتی حساس نیست.

نکته دیگر آنکه این ترفند، درایو یا درایوهای مورد نظر را مخفی می‌کند؛ به این معنا که اگر شخصی حرفه‌ای پشت سیستم شما قرار بگیرد و حدس بزند، ‌درایو‌ها مخفی شده‌اند، می‌تواند دوباره آن‌ها را‌ نمایش دهد. در نتیجه این ترفند برای مخفی کردن درایو‌ها از دید دوستان و کاربران عادی ـ که شاید با سیستم شما کار کنند ـ سودمند است.

نکته سوم اینکه هرچند درایو مورد نظر از دید شما و دیگر کاربران مخفی شده است،‌ هنوز قابل دسترسی است. شما می‌توانید با وارد کردن آدرس درایو در Explorer به آن دسترسی داشته باشید. همچنین سایر برنامه‌ها به این درایو دسترسی دارند. در نتیجه می‌بینید که راه چندان مناسبی برای نگهداری از اطلاعات نیست؛ اما راهی سریع و کارآمد به نظر می‌آید.

ما این ترفند را ‌روی ویندوز XP، 7 و 8 آزمون کردیم و در همه آنها پاسخگو بوده است.
برای شروع، ‌روی دکمه‌های Win + R کلیک کنید تا پنجره Run باز شود. در این پنجره، عبارت regedit را وارد کرده و کلید Enter را بزنید تا ویرایشگر رجیستری ویندوز اجرا شود. همچنین می‌توانید در منو‌ Start به دنبال Regedit بگردید.

پس از باز شدن ویرایشگر رجیستری، از نمای درختی در پنل سمت چپ به آدرس زیر بروید؛

HKEY_LOCAL_MACHINE – Software – Microsoft – Windows – CurrentVersion -Policies – Explorer

سپس ‌روی Explorer کلیک راست کرده و گزینه DWORD را برگزینید. کاربران ویندوز 7 و 8 از گزینه DWORD 32-bit استفاده کنند.

نام این ورودی جدید را به NoDrives تغییر دهید و ‌روی آن دو بار لیک ‌تا مقدار آن را ویرایش کنید. در پجره مربوطه، مقدار Base را به Decimal تغییر دهید.

هم‌اکنون برای آنکه درایو مورد نظر خود را مخفی کنید، باید عدد مربوط به آن را در بخش Value data وارد کنید. اعداد زیر هر یک نشان‌دهنده درایو مربوطه هستند؛

A: 1,B: 2,C: 4,D: 8,E: 16,F: 32,G: 64,H: 128,I: 256,J: 512,K: 1024,L: 2048,M: 4096,N: 8192,O: 16384,P: 32768,Q: 65536,R: 131072,S: 262144,T: 524288,U: 1048576,V: 2097152,W: 4194304,X: 8388608,Y: 16777216,Z: 33554432,All: 67108863

به عبارت دیگر، اگر می‌خواهید درایو E را مخفی کنید، در Value data باید عدد ۱۶ را وارد نمایید (دقت داشته باشید ‌Base بر مبنای Decimal تنظیم شده باشد).

نکته جالب ‌اینکه شما می‌توانید دو یا چند درایو را ‌همزمان مخفی کنید. برای این کار باید اعداد درایو‌های مربوطه را با هم جمع کنید؛ مثلا اگر می‌خواهید درایو D و E را همزمان مخفی کنید باید عدد ۲۴ را وارد نمایید، زیرا ۸ + ۱۶ = ۲۴ خواهد بود.

و در پایان، پس از انجام همه این کار‌ها، کافی است ‌سیستم خود را Restart کنید تا درایو‌های شما مخفی شوند. با این ترفند، حتی قادر به مخفی کردن درایو C یا درایو سیستمی خود هستید؛ اما برای باز گرداندن درایو‌های خود، کافی است دوباره مقدار Value data را برابر صفر قرار دهید یا اینکه کل ورودی ساخته شده را پاک کنید.

گجت‌ها یا ابزارک‌ها، برنامه‌های کاربردی کوچکی هستند که بر روی صفحه دسکتاپ ویندوز 7 قرار می‌گیرند و هر یک کاربری خاصی دارند.
در ویندوز 7 این گجت ها شامل مواردی نظیر تقویم، ساعت، وضعیت آب‌ و هوا، تبدیلات واحد‌ها و نظایر آن‌ها را به صورت کوچک و در عین حال کاربردی بر روی صفحه دسکتاپ هستند.

شما می‌توانید با راست کلیک بر روی فضای دسکتاپ و انتخاب Gadgets به این ابزارک‌ها دسترسی پیدا کنید.

در این ترفند قصد داریم دستوراتی را برای مخفی سازی و یا مدیریت آنها به شما آموزش دهیم.

برای این کار مراحل زیر را دنبال کنید:
ابتدا کلیدهای ترکیبی Win+R را فشار دهید تا پنجره Run ویندوز باز شود. سپس دستورات زیر را در محیط Run تایپ کرده و Enter را فشار دهید.

sidebar.exe /startTaskman

با وارد کردن این دستور، صفحه‌ای مشابه با Task Manager ویندوز باز خواهد شد با این تفاوت که این پنجره صرفاً اطلاعات مربوط به گجت‌های فعال کنونی را نمایش می‌دهد. با انتخاب هر گجت و فشردن دکمه Remove، گجت مورد نظر از صفحه دسکتاپ حذف خواهد شد. دقت کنید با این کار گجت تنها از دید شما پنهان خواهد شد و Uninstall نخواهد شد.

sidebar.exe /uninstallGadgets

این دستور برای پاک کردن کلی گجت‌ها از ویندوز استفاده می‌شود. با وارد کردن این دستور، پنجره‌ای مشابه با پنجره معمولی اصلی گجت‌ها باز خواهد شد با این تفاوت که در بالای این پنجره نحوه حذف کلی گجت از روی ویندوز توضیح داده شده است. شما می‌توانید با راست کلیک بر روی هر گجت و انتخاب گزینه Uninstall آن را از روی ویندوز حذف کنید.

sidebar.exe /restoreGadgets

در صورتی که یکی از گجت‌هایی که به طور پیش‌فرض بر روی ویندوز نصب بوده است را به طور کلی حذف کرده‌اید و اکنون قصد دارید آن را بازگردانی کنید، می‌توانید از این دستور استفاده کنید. با بهره‌گیری از این دستور، کلیه گجت‌هایی که همراه با ویندوز نصب شده‌اند و اکنون حذف شده‌اند، بازیابی خواهند شد.

sidebar.exe /showOnlineGallery

این دستور به طور مستقیم صفحه گالری گجت‌ها در سایت مایکروسافت را در مرورگر شما باز خواهد کرد.

sidebar.exe /showGadgets

به جز راست کلیک بر روی دسکتاپ و انتخاب Gadgets، این دستور راهی دیگر برای دستیابی به پنجره اصلی گجت‌ها می‌باشد.

لپ‌تاپ‌ها علاوه بر ویژگی‌های بسیاری که دارند، معایب بسیاری را نیز ناخواسته به خود افزوده‌اند. نوع معماری این وسایل، طوری ‌است که می‌تواند با یک اشتباه کوچک ضرر بزرگی را به آن وارد نماید. ریختن مایعاتی نظیر آب، چای ، قهوه و حتی شیر، برروی لپ‌تاپ بر اثر یک اشتباه ساده می‌تواند شمارا برای همیشه از لپ‌تاپ محبوبتان دور کند.

هنگام وقوع چنین اتفاقی، عصبی می‌شود و دنبال راهی برای نجات لپ‌تاپ‌تان از مرگ حتمی خواهید گشت. امروز  قصد داریم برایتان چند دستور العمل ساده را تعریف کنیم که هنگامی مایعی برروی سطح کی‌بورد و یا لپ‌تاپ‌تان می‌ریزد، به سرعت و بدون هیچ‌گونه نگرانی از خرابی لپ‌تاپ بر اثر ریختن مایعات، شروع به رفع این مشکل پیش آمده نمایید.

لپ‌تاپ را سریعا خاموش کنید.

باتری را از جای درآورده و آداپتور A/C را نیز از لپ‌تاپ‌تان جدا کنید. انجام سریع و به موقع این عمل، لپ‌تاپ را از خطر ایجاد اتصال کوتاه در اثر تماس مایع با مدارهای لپ‌تاپ، نجات خواهد داد.

جدا کردن کابل ها و پورت ها
هرگونه کابل USB و دستگاه‌های اکسترنال که به لپ‌تاپ‌تان متصل هستند، را از پورت مربوطه بیرون بکشید.

بلافاصله لپ‌تاپ را کج کرده تا مایع نتواند به داخل لپ‌تاپ نفوذ کند.

پاک کردن رطوبت ها
هرگونه رطوبتی که برروی لپ‌تاپ مشاهده می‌شود را، با یک دستمال کاغذی یا هر ماده جاذب و بدون پرز دیگری خشک کنید.

صفحه کلید را بررسی کنید.
بعضی از صفحه کلیدهای به کارگرفته شده در لپ‌تاپ‌ها طوری طراحی شده‌اند که از قسمت‌های داخلی لپ‌تاپ در برابر مایع محافظت می‌کند. اگر برروی صفحه کلید اثراتی از مایع مشاهده می‌شود، کی‌بورد را از محفظه‌اش جدا کرده و آن را کج کنید تا مایع از آن، خارج شود.

هر چیز چسبنده‌ای که برروی لپ‌تاپ‌تان ریخته را، تمیز کنید.

این مایع ممکن است برروی نمایش‌گر، کلیدهای کی‌بورد و هردکمه دیگری از لپ‌تاپ‌تان ریخته باشد. برای تمیز کردن چنین مایعی، از یک پارچه نرم، مرطوب و بدون پرز استفاده نمایید.

از خود در برابر ترشحات الکترواستاتیک، محافظت کنید.
الکتریسیته ساکن می‌تواند به ولتاژ بسیار بالایی تبدیل شود. الکتریسته ساکن موجود در دست و بدن، می‌تواند به لپ‌تاپ آسیب جدی وارد کرده و سبب نابودی اجزای سخت افزاری آن، شود.

تجهیزات سخت افزاری لپ‌تاپ را خارج کنید.

اگر شما نمی‌توانید تمام اجزای سخت افزاری لپ‌تاپ را از آن جدا سازید، باید لپ‌تاپ را باز کرده و سپس قسمت‌های حیاتی لپ‌تاپ‌تان را خارج کنید. برخی از موادی که سهوا برروی لپ‌تاپ ریخته‌اند ، می‌تواند به اجزای سخت افزاری آسیب جدی وارد نمایند. اگر شما با باز و بسته کردن لپ‌تاپ آشنایی ندارید، این عمل را به دست یک فرد متخصص وبا تجربه بسپارید.

∞ هارد دیسک را بیرون کشیده تا اطلاعات موجود برروی آن، سالم باقی بماند.
∞ تا آن‌جا که می‌توانید، سخت افزار‌ها و قطعات آسیب پذیر لپ‌تاپ را خارج کنید.
∞ همچنین باتری CMOS، را از لپ‌تاپ خارج کنید. این باتری، شبیه باتری ساعت می‌باشد. به یاد داشته باشید انجام این کار، تمام اطلاعات ذخیره شده برروی بایوس را پاک، خواهد کرد.

لکه‌ها را با یک مسواک، تمیز کنید.
برای پاک کردن لکه‌های ایجاد شده در اثر نفوذ نوشابه و آب، از مسواک و یا پارچه استفاده نمایید. می‌توانید باقی مانده لکه‌هارا با هوای فشرده و یا جاروبرقی، پاک کرده و حال نکات بعدی را، انجام دهید.

برای پاک کردن لکه‌ها، استفاده از آب بسیار مفید خواهد بود.
اگر برروی لپ‌تاپ‌تان مایعی ریخته، شستشوی لکه‌های به جای مانده با آب، آن را تمیز خواهد کرد. راه‌های مختلفی برای شست و شوی لکه‌های ایجاد شده وجود دارد که بسته نوع مایع ایجاد کننده لکه و نحوه نفوذ آن به داخل لپ‌‌تاپ، متفاوت است. ابتدا تعیین کنید، چه مایعی برروی لپ‌تاپ‌تان ریخته و سپس از بین مواد شوینده شیمیایی و آب یکی را برگزینید. برای پاک کردن مواد روغنی، ابتدا سخت افزارها را به الکل آغشته کرده و سپس با آب، شست و شو دهید.

حال، اجازه دهید قطعات سخت افزاری و همچنین خود لپ‌تاپ، خشک شود.
هنگام جای‌گذاری مجدد قطعات در لپ‌تاپ، مطمئن شوید تمام قطعات خشک هستند. برای خشک کردن طبیعی لپ‌تاپ آن را به صورت ایستاده در مکانی گذاشته و ۲۴ الی ۴۸ ساعت برای خشک شدن کامل لپ‌تاپ‌تان، منتظر بمانید. برای کاهش این زمان، می‌توانید لپ‌تاپ و قطعات سخت افزاری را در یک مکان گرم و در نزدیکی یک منبع تولید کننده گرما، قرار دهید. باتری لپ‌تاپ را نیز در یک ظرف برنج خشک، بخوابانید.

برای تمیز کردن کامل لپ‌تاپ، از یک حلال استفاده کنید.
این عمل توسط برخی توصیه می‌شود و برخی افراد انجام این عمل را، عامل آسیب زدن به سخت افزار لپ‌تاپ می‌دانند. بهتر است یک گوش پاک‌کن را به ایزوپیل الکل آغشته کرده و برروی آثار به جای مانده از مایع ریخته شده برروی لپ‌تاپ‌تان، بکشید. در ضمن برای تمیز کردن قطعات سخت افزاری، از دست‌کش استفاده کرده و مطمئن شوید، اتاقی که در آن هستید از تهویه خوبی برخورددار است. دست زدن به هرگونه پاک‌کننده‌های حاوی الکل، سرطان زاست پس در استفاده از آن، دقت کنید.

استفاده از بنزین یا استون برای تمیز کردن قطعات لپ‌تاپ، اشتباه بوده و می‌تواند به آن‌ها آسیب وارد نماید.

قطعات سخت افزاری را سرهم کرده و در جای مخصوص‌شان، بگذارید.

لپ‌تاپ را روشن کرده و از صحت عملکرد آن، مطلع شوید.

اگر لپ‌تاپ روشن نشد، سریعا آن را به دست یک مرکز تعمیرات تخصصی برسانید!

نکات مهم
لطفا نکات زیر را در حین خشک کردن و تمیز کردن لپ‌تاپ، رعایت فرمایید:
∞ مطمئن شوید هیچ گونه الکتریسیته ساکن در لپ‌تاپ وجود ندارد و سپس آن را با آب، تمیز کنید.

∞ استفاده از حلال‌های آلی، خطرناک بوده و تنها از آن‌ها زمانی استفاده کنید، که از تجهیزات شخصی خوبی نظیر دست‌کش و ماسک حلال آلی برخورددار باشید.

∞ در صورتی که آداپتور لپ‌تاپ‌تان به شدت خیس شد، آن را با مدلی دیگر تعویض نمایید.

∞ آب شهری یا آب شیر برای پاک کردن لپ‌تاپ بسیار خطرناک خواهد بود. این نوع آب، حاوی موادی مانند کلر بوده که می‌تواند به برد و سخت افزار‌های لپ‌تاپ آسیب برساند.

نکته خوب درباره ویندوز این است که از ابزارهای حرفه‌ای و عالی برخوردار است که به واسطه آن‌ها می‌توانید هر گونه ‌می‌خواهید، سیستم‌عامل را هدایت کنید؛ اما نکته بد ماجرا اینجاست که بیشتر این ابزار‌ها مخفی و نا‌شناس ‌مانده‌اند. پس بگذارید سه نمونه از این ابزار‌ها را به شما معرفی کنیم.

بسیاری از ابزارهای ویندوز به رغم کاربرد اساسی که می‌توانند داشته باشند، در دل ویندوز تنها می‌مانند و فقط کاربران حرفه‌ای و آن هم به فراخور موقعیت از آن‌ها استفاده می‌کنند.

این ابزار‌ها یا در دل ویندوز پنهان هستند، یا به سادگی قابل‌دسترسی نیستند و یا اگر هم در دسترس هستند،‌ کاربران به آن بی‌توجهی ندارند.

ما در اینجا می‌خواهیم شما را با چهار نمونه از این ابزار‌ها که کاربرد حرفه‌ای داشته و هر کاربر حرفه ویندوز باید از آن‌ها آگاه باشد، آشنا سازیم.

۱– Memory Diagnostics
عملکرد نادرست حافظه RAM در سیستم می‌تواند عامل مهمی در کندی سیستم، خطاهای پیاپی در سیستم و احتمال Blue Page باشد. اگر نتوانید خطاهای RAM ‌را شناسایی و رفع کنید،‌ خطرات جدی‌تری ‌حتی برای سخت‌افزارهای سیستم به دنبال خواهد داشت.‌

برای مقابله با این موضوع، مایکروسافت،‌ ابزار Memory Diagnostics در ویندوز تعبیه ‌کرده است که به شما اجازه می‌دهد، مشکلات اصلی RAM را شناسایی کنید. برای دسترسی به این ابزار، می‌توانید به Control Panel و از آنجا به بخش Administrative Tools رفته و Windows Memory Diagnostic را برگزینید.

۲– Advanced Windows Firewall
از نسخه XP ویندوز به بعد، همه نسخه‌های ویندوز مجهز به یک فایروال درونی هستند که به شما اجازه می‌دهد، همه تعاملات سیستم با اینترنت را کنترل کنید. البته واسط کاربری این ابزار چندان چنگی به دل نمی‌زند، ولی اگر به نحوه کار با آن آشنا باشید، شما را از هر گونه ابزار جانبی مشابه بی‌نیاز می‌سازد.

 بهینه سازی سایت چیست؟

بهینه سازی سایت به مجموعه تکاپو هایی که مطابق با قوانین و استانداردهای موتورهای جستجو بر روی وبسایت چهره می گیرد.

و در چهره تشخیص بهینه بودن ان وبسایت رتبه ی بهتری به ان وبسایت تعلق بگیرد پس بهتره بگیم بهینه سازی سایت برای موتورهای جستجو

مدت زمانی که برای بهینه سازی وب سایت یک سئو شغل اتمام می دهد متغیر است و معمولا دست کم از ۳ ماه الی ۱ سنه می تواند زمان ببرد. چرا که بهینه سازی سایت نیازمند سررسید خواهد بود و باید در یک دوره ی چند ماهه چهره بگیرد لغایت کارایی دائمی و مثبتی داشته باشد.

بهینه سازی سایت

seo(سئو) مخفف چیست؟

Seo که در زبان پارسی بین افراد این پیشه و عموم ملت به چهره سئو خوانده می شود  اما بهینه سازی سایت برای موتورهای جستجو اصولا seo مخفف search engine optimization می باشد که به معنای بهینه سازی سایت برای موتورهای جستجو می باشد.

برای دسترسی به تنظیمات پیشرفته فایروال ویندوز از Control Panel گزینه Windows Firewall را انتخاب کرده و از پنل سمت چپ، گزینه Advanced Options را برگزینید.

۳– System Information Tools
گاهی دانستن اطلاعات سیستم از جمله مدل سیستم، اطلاعات CPU، نسخه سیستم‌عامل و مانند آن، می‌تواند کمک فراوانی به کاربران کند. با استفاده از ابزار مخصوص به این کار در ویندوز، می‌توانید همه اطلاعات مبنایی از سیستم خود را به دست آورید.

برای دسترسی به این ابزار، نخست کلیدهای Win + R را فشار داده و سپس در پنجره Run عبارت msinfo۳۲ را وارد کنید.

۴ – Advanced User Account Tool
همه کاربران ویندوز دیگر می‌دانند، می‌توان به سادگی ‌به تنظیمات حساب کاربری ویندوز از طریق Control Panel دسترسی داشت. در اینجا می‌توانید بیشتر گزینه‌های مربوط به حساب کاربری از جمله گذر‌واژه و نوع حساب کاربری را تغییر دهید.

اما ویندوز ابزار دیگری که یک ابزار حرفه‌ای برای مدیریت امور مربوط به حساب کاربری است، دارد که می‌توانید در آن‌ کاملاً حرفه‌ای و بهینه، حساب‌های کاربری را مدیریت کنید.

برای دسترسی به این ابزار، نخست Win + R را فشار دهید و سپس در پنجره Run عبارت netplwiz را وارد کنید.

این‌ها تنها نمونه‌هایی از ابزارهای حرفه‌ای ویندوز است که البته بسیاری از ابزارهای حرفه‌ای دیگر در این میان همچون Group Policy Editor و Registry Editor نیز وجود دارند. شما چه ابزارهای حرفه‌ای در ویندوز می‌شناسید؟

از روزی که رایانه خود را خریده‌اید، چند سال می‌گذرد؟ کم‌کم دارید نشانه‌هایی را از کاهش سرعت این سیستم در مواقعی که فشار کار بر آن زیاد است مشاهده می‌کنید. چاره کار چیست؟

باید دست به ارتقای این سیستم بزنید یا به فکر خرید رایانه جدیدی باشید. معلوم است با بودجه‌های محدود دانشجویی، حتما شما ارزان‌ترین گزینه را انتخاب می‌کنید. البته هر کسی ترجیح می‌دهد تا جایی که ممکن است، راه چاره‌ای برای استفاده از رایانه قدیمی‌اش پیدا کند تا برنامه‌ها و داده‌های خود را روی آن حفظ کرده و مجبور به پشتیبان‌گیری یا بک‌آپ گرفتن از دیسک سخت رایانه قبلی و انتقال داده و نصب مجدد برنامه‌های نرم‌افزاری مورد نیاز خود روی یک رایانه جدید نشود. یک رایانه معمولی حدود چهار سال عمر مفید دارد. با وجود این، اگر در این مدت آن را در شرایط مناسبی نگهداری کنید، ممکن است بیشتر از اینها نیز عمر کند. البته این موضوع قطعی نیست و به خیلی از عوامل بستگی دارد.

گاهی ارتقای قطعات سخت‌افزاری سیستم می‌تواند کارساز باشد و وضع را بهبود بخشد، اما انجام این کار به صرف وقت و هزینه نیاز دارد. با وجود پیشرفت سریع سخت‌افزارها و افت قیمت سریع قطعات، گاهی خرید یک رایانه جدید مقرون به صرفه‌تر است.

پیش از این که به فکر خرید رایانه جدید بیفتید، هنوز کارهایی هست که شاید با انجام آنها بتوانید روح تازه‌ای به کالبد سیستم قدیمی خود بدمید و سرعت آن را به حالت اولیه‌اش برگردانید. برای این کار در نظر داشتن چند نکته ضروری است. یکی از مهم‌ترین نکات این است که شما چقدر باید هزینه کنید که رایانه‌تان به حالت اولیه‌اش برگردد. اگر سیستم شما یکی از آن سیستم‌های ارزان‌قیمت برای انجام کارهای ساده باشد، مطمئن باشید ارزش ارتقا و صرف هزینه را ندارد، زیرا شما با فناوری قدیمی سطح پایین سر و کار داشته و مجبورید برای بازگرداندن سرعت اولیه سیستم، تعداد زیادی از قطعات را عوض کنید.

به همین دلیل ممکن است ارتقای این سیستم قدیمی، به اندازه یک رایانه نو، هزینه روی دستتان بگذارد. البته راه‌های نرم‌افزاری نیز برای این کار هست، اما آن راه‌ها بیشتر برای رایانه‌های خیلی قدیمی کاربرد دارد. اگر رایانه شما زمان خرید جزو سیستم‌های سطح بالا باشد که فکر کنید ارزش ارتقا دادن را دارد، می‌توانید آن را با اضافه کردن مقداری حافظه رم ارتقا دهید.

ارتقای حافظه
افزایش مقدار رم که یکی از ساده ترین راه‌های ارتقای سیستم‌های قدیمی است، می‌تواند در بهبود سرعت آن مؤثر باشد. پیش از شروع به کار باید توجه داشته باشید همه رم‌ها یکسان نیستند. رم مورد استفاده در دسکتاپ با رم لپ‌تاپ‌ها فرق دارد. ابتدا باید تعیین کنید حافظه دستگاه شما از چه نوع و دارای چه سرعتی است. در حال حاضر حافظه رایانه‌ها شامل انواع DDR1، DDR2 و DDR3 است که بیشتر مادربوردها فقط یک نوع از آنها را پشتیبانی می‌کند.

در مرحله بعد باید مقدار باس و سرعت آنها را تعیین کنید. پس از فهمیدن پارامترهای مورد نیاز حافظه سیستم خود، باید به این موضوع پی ببرید که مادربورد سیستم شما تا چه مقدار حافظه را مورد پشتیبانی قرار می‌دهد. بعد از انجام این کارها می‌توانید با توجه به نیاز سیستم و بودجه خود به خرید مقدار حافظه‌ای که لازم دارید، از بین ماژول‌های رم موجود در بازار، یکی را انتخاب کنید.

نصب رم
برای نصب رم روی مادربورد دسکتاپ، ابتدا رایانه را خاموش کرده و از برق بکشید. سپس تمام کابل‌ها و لوازم جانبی متصل به آن را قطع کنید. بعد از آن در کناری کیس رایانه را باز کرده و یکی از قسمت‌های فلزی داخل کیس را لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن شما تخلیه شود. الکتریسیته ساکن می‌تواند قطعات داخلی رایانه شما را معیوب سازد. مادربورد سیستم را که برد الکترونیکی بزرگی است و همه قطعات رایانه به آن متصل می‌شود، پیدا کنید و محل شکاف‌های اتصال یا اسلات ماژول‌های رم را بیابید.

همه مادربوردها دست‌کم تعداد دو یا چهار عدد از این شکاف‌های اتصال حافظه که حدود ده سانتی‌متر طول داشته و ممکن است در رنگ‌های مختلف باشد، روی خود دارند. برای متصل کردن ماژول رم جدید، ضامن‌های کوچک پلاستیکی دو طرف این پایه‌های اتصال حافظه را به پایین بکشید. لبه قسمت فلزی طلایی رنگ ماژول حافظه را که از آنجا رم به شکاف مادربورد متصل می‌شود، با پایه اتصال مماس کنید و روی شکاف پایه قرار داده، نوک انگشتان اشاره و شست دست خود را روی دو طرف ماژول حافظه بگذارید و به پایین فشار دهید. رم با صدای کلیک مانندی جا می‌افتد.

حالا برای اطمینان از جا افتادن ماژول رم در شکاف اتصال، ضامن‌های پلاستیکی دو طرف پایه شکاف رم را بالا بکشید تا در فرو رفتگی نیم دایره دو طرف برد رم جا بیفتد. هنگام ارتقای سیستم، ممکن است چند ماژول رم با مشخصات مشابه اما با ظرفیت‌های متفاوت داشته باشید. برای مثال ممکن است یک ماژول رم 512 مگابایتی در یکی از شکاف‌های حافظه از پیش متصل داشته باشید و بخواهید دو عدد ماژول رم دیگر یک گیگابایتی را در دو شکاف اتصال حافظه دیگر نصب کنید. برای این کار باید از نظر انتخاب شکاف‌های اتصال، ترتیبی را رعایت کنید که ما در اینجا راه آن را برای شما توضیح می‌دهیم.

اگر رایانه شما قدیمی و با حافظه‌های DDR است، شما باید ماژول‌های رم را به ترتیب بزرگی اندازه حافظه نصب کنید. در این نوع رایانه‌ها ماژول رم با بیشترین ظرفیت را در شکاف اتصال شماره 0 (در رایانه پایه‌های شکاف اتصال رم از شماره 0 شروع می‌شوند)، در مرحله بعد دومین ماژول رم از نظر ظرفیت در شکاف شماره 1 و ماژول 512 مگابایتی را در شکاف شماره 2 نصب کنید. برای انواع رم جدیدتر DDR، DDR2 و DDR3 ترتیب تقدم شکاف‌های اتصال حافظه با روش کدگذاری رنگ‌هایشان شناخته می‌شود. در مثال بالا دو ماژول یک گیگابایتی در شکاف‌هایی با رنگ مشابه نصب می‌شوند (برای مثال A1 و B1) و ماژول 512 مگابایتی در شکافی با رنگی متفاوت (مثلا A2) نصب می‌شود.

نکته: این ایده خوبی نیست که رم‌هایی با ظرفیت‌های متفاوت در شکاف‌های اتصال با رنگ‌های مشابه نصب کنید، زیرا این کار می‌تواند ثبات کار رایانه شما را بر هم بزند. حالا مرحله اتصال رم به پایان رسیده است و شما باید برای اطمینان صحت کارکرد، آن را چک کنید.

آزمایش حافظه رم جدید
رایانه شما باید به‌صورت خودکار رم جدید را شناخته و از آن استفاده کند. برای حصول اطمینان از این امر رایانه خود را روشن کنید. در ویندوز 7 به Statr»»Control Panel»»System و پس از آن به Security بروید. روی View amount of Ram and processor speed کلیک کنید. مقدار حافظه‌ای که سیستم نشان می‌دهد، باید بیشتر از گذشته باشد. موضوع دیگر 32 بیتی یا 64 بیتی بودن سیستم عامل (OS) است. ویندوزهای 32 بیتی فقط می‌توانند تا سه گیگابایت حافظه رم را شناسایی و پشتیبانی کنند، اما ویندوزهای 64 بیتی مقادیر بیشتری رم را شناسایی و پشتیبانی می‌کنند.