اگر مقداری رم اضافه روی سیستم خود دارید و بهندرت از آن استفاده میکنید، میتوانید بخشی از آن را به یک رمدرایو یا رمدیسک تبدیل کنید. ذخیرهسازی روی چنین درایوی مزیتهایی از قبیل بارگذاری سریعتر برنامهها، بهبود عملکرد هنگام اجرای بازیها و پخش بهتر ویدیوهای 4K را به همراه خواهد داشت. تعداد زیادی نرمافزار رمدیسک اعم از پولی و رایگان وجود دارد که میتوان جهت ایجاد رمدیسکهای موقت یا دائم از آنها استفاده کرد.
داشتن حافظهی سریعتر در رایانه رؤیای هر کاربری است. البته اکثر کاربران این امکان را دارند که از حافظههای SSD استفاده کنند؛ اما مشکل اینجا است که این حافظهها به میزان قابلتوجهی گرانتر از درایوهای سخت مغناطیسی هستند. اگر مقدار زیادی رم در رایانهی شخصی شما وجود دارد که بیاستفاده مانده است، میتوانید از آن بهعنوان حافظهای فوق سریع (حتی سریعتر از SSD) استفاده کنید.
رمدیسک اصطلاحی است که به درایوی مجازی گفته میشود که از بخشی از رم فیزیکی سیستم ساخته میشود. اولین تلاشها برای ساخت حافظه با استفاده از رم به سالهای دههی ۱۹۸۰ برمیگردد. توسعهی این نوع حافظهها بعدها ادامه پیدا کرد و اکنون حافظههای مبتنی بر رم وجود دارند؛ اما هرگز مانند هارد درایو و حافظهی SSD رواج پیدا نکردند. از دلایل این موضوع قیمت بالای این نوع حافظه و نیاز مداوم آن به منبع برق بود.
اینکه چرا بخشی از رم را بهعنوان حافظه مورد استفاده قرار میدهیم به دلیل سرعت آن است. ساخت رمدیسک این امکان را به شما میدهد که دادههای خود را روی سریعترین حافظهی موجود در رایانه ذخیره کنید. در نتیجه، سرعت بارگذاری هر آنچه در رمدیسک ذخیره شده باشد به شکل محسوسی افزایش مییابد. از دلایل این اتفاق این است که دیگر نیازی به انتقال داده از هارد به رم نخواهد بود.
البته باید مراقب باشید در این کار زیادهروی نکنید. ویندوز برای اجرا حداقل به ۲ گیگ رم نیاز دارد. در سیستمهای ۳۲ بیتی که حداکثر رم ۴ گیگابایت است شاید این کار به صلاح نباشد؛ اما در سیستمهای ۶۴ بیتی محدودیتی وجود ندارد و با فرض اینکه ۸ یا ۱۶ گیگابایت رم در اختیار دارید، میتوانید بهراحتی نیمی از آن را به رمدیسک اختصاص دهید.
در بنچمارک زیر تفاوت سرعت عملکرد یک درایو سخت ۷۲۰۰ دور در دقیقه و یک رمدیسک را شاهد هستید.
همانطور که اشاره شد، سرعت خواندن و نوشتن در رمدیسک از SSD هم بیشتر است. این ویژگی رمدیسک را به ابزار فوقالعادهای برای کارهایی تبدیل میکند که در آنها نیاز زیادی به خواندن و نوشتن سریع است.
بیشترین تأثیر را زمانی حس خواهید کرد که یک برنامه را بهصورت کامل روی رمدیسک نصب کنید. بهطور مثال، انتقال برنامههایی نظیر ورد، اکسل، فایرفاکس و آکروبات ریدر از هارد به رمدیسک میتواند باعث افزایش دوبرابری سرعت اجرای آنها مخصوصا در باز کردن فایلهای سنگین شود.
اجرای بازیها چنانچه روی رمدرایو نصب شوند بسیار نرم و روان خواهد بود. البته این مورد با توجه به محدودیت فضا، شاید چندان امکانپذیر نباشد.
اجرای برنامهها از رمدیسک معایبی نیز به همراه دارد. اولا فضای ذخیرهسازی بسیار محدود است و دیگر اینکه فرّار بودن حافظهی رم واقعا دردسرساز است. مخصوصا اگر فایلها و برنامههای مهم را روی آن ذخیره کنید. مقداری که میتوانید به رمدرایو خود اختصاص دهید رابطهی مستقیم با اندازهی کلی رم سیستم شما دارد. لازم است ۴ گیگابایت برای اجرای راحت کارهای معمول توسط ویندوز ۶۴ بیتی کنار بگذارید. این یعنی اکثر کاربران امکان داشتن رمدیسکی با فضای بیش از ۴ گیگابایت نخواهند داشت.
از آنجا که رمدیسکها حافظههایی فرّار به شمار میروند، دادههای ذخیرهشده روی آنها با هر بار خاموش شدن دستگاه از بین میرود. البته اکثر ابزارهای ساخت رمدیسک این مشکل را حل کردهاند؛ به گونهای که این امکان وجود دارد که هنگام خاموش شدن سیستم، بهطور خودکار دادههای موجود در رمدیسک روی هارد ذخیره شوند و با روشن شدن دستگاه، مجددا روی رمدیسک بارگذاری شوند. این تمهید جز در مواقع قطع ناگهانی برق بهخوبی کار میکند، اما زمان خاموش شدن و راهاندازی سیستم را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد؛ مخصوصا وقتی که حافظه و محتویات رمدیسک شما زیاد و هارد شما کند باشد. برای مثال، محتویات یک رمدیسک ۴ گیگابایتی برای کپی شدن به یک هارد ۷۲۰۰ دور در دقیقهای ممکن است چند دقیقه طول بکشد. این زمان برای اساسدی بهمراتب کمتر است.
اکنون اگر با معایب این کار مشکلی ندارید، برای به دست آوردن مزایای آن با این آموزش همراه باشید.
نرمافزارهای زیادی برای ایجاد رمدیسک وجود دارد که از آن جمله میتوان به Dataram، Primo Ramdik و ImDisk اشاره کرد. ما در این آموزش از نسخهی رایگان گزینهی اول یعنی دیتارم استفاده میکنیم. مدنظر داشته باشید که نسخهی رایگان این نرمافزار محدودیت دارد و بیشینهی فضایی که میتوانید در آن به رمدرایو خود اختصاص دهید یک گیگابایت خواهد بود.
۱. نرمافزار دیتارم را از اینجا دانلود و نصب کنید.
۲. شکل و شمایل پیشفرض نرمافزار ممکن است کمی گیجکننده باشد. میتوانید از قسمت View > Advanced آن را تغییر دهید.
۳. حالا، در تب Settings اندازهی رمدیسک را وارد کنید. این اندازه در نسخهی رایگان برنامه تا ۱۰۲۳ مگابایت و در نسخهی پولی تا ۶۴ گیگابایت میتواند باشد.
۴. در تب Load/Save مطمئن شوید گزینههای ذخیرهسازی زمان خاموش شدن بارگذاری زمان بالا آمدن مانند تصویر تیک داشته باشند. این موارد از پاک شدن فایلهای شما بعد از خاموش کردن سیستم جلوگیری خواهند کرد.
۵. حالا میتوانید تب Options را هم بررسی کنید یا در همین مرحله Start RAMDisk را بزنید تا درایو مجازی شما راهاندازی شود.
رمدیسک ساختهشده در My Computer مانند یک دیسک لوکال به نمایش در خواهد آمد و میتوانید به این طریق از رم خود بهعنوان حافظه استفاده کنید. این رمدیسک با متوقف کردن نرمافزار قابل حذف است؛ اما بستن پنجرهی نرمافزار مشکلی ندارد و دیتارم در پسزمینه فعال خواهد ماند.
۱. نسخهی رایگان دیگری از دیتارم وجود دارد که برای حافظههای شرکت AMD ساخته شده است. با این حال روی سایر حافظهها نیز کار میکند. خوبی این نسخه این است که محدودیت آن به جای یک گیگابایت، ۴ گیگابایت است و میتوانید به کمک آن رمدیسک ۴ گیگابایتی ایجاد کنید. این نسخه که تفاوت ظاهری چندانی با نسخهی مورد استفاده در این آموزش ندارد، از اینجا قابل دانلود است.