قرارگیری دستیاران دیجیتال در وسایل نقلیهی مدرن امروزی تغییر فراوانی در تجربهی رانندگی با این وسایل ایجاد کردهاست، اما بهکارگیری چنین تجهیزاتی برای کسانی که از خودروهای بهروز استفاده نمیکنند با سختیهای خاصی همراه است؛ مگر اینکه دائماً تلفن هوشمند خود را در دست بگیرید و قصد داشته باشید از آن بهعنوان یک دستیار واقعی خودرو استفادهکنید!
اما JBL با معرفی گجتی موسوم به Link Drive در نمایشگاه CES، این مشکل را هدف گرفت تا دستیار هوشمند خودرویتان را تنها با استفاده از فندک آن در اختیار داشته باشید.
شروع کار با Link Drive ساده است و برای این منظور کافیاست که پس از جفت کردنش با تلفنهوشمند iOS یا اندرویدی خود، آن را به بخش فندک خودرو و سیستم صوتی آن متصل کنید و سپس عبارت «hey Google» را به زبان بیاورید. درست از همین لحظه است که دستیار صوتیGoogle Assistant درکنار شما خواهدبود!
میکروفونهای Link Drive با سیستم دوگانهی لغو نویز صدا، صداهای اضافی جاده و باد را از بین خواهندبرد تا راننده بهراحتی بتواند دربارهی مسائل متنوعی همچون مسیر و راههای پیشرو، ترافیک، آبوهوا و تقویم با Google Assistant به گفتوگو بپردازد. این سیستم علاوهبراین، صدای رادیو را در لحظهی شروع آن کاهش خواهدداد و مهمتر از آن، در هنگام دریافت تماسهای ورودی مجبور نخواهیدبود که دست خود را از روی فرمان بردارید یا گوشی خود را در دست بگیرید و قفل آنرا باز کنید.
ریچارد یو، مدیر عامل واحد مصرفکنندگان هواوی به تازگی از استراتژی برند دوگانه جدیدی برای دیوایسهای هواوی و آنر خبر داده است. اتخاذ این استراتژی جدید به دنبال اهداف استراتژیکی اتفاق افتاده که هواوی از سال ۲۰۱۲ تا کنون موفق شده به آنها دست پیدا کند.
استراتژی برند بعدی هواوی، تبدیل شدن به بزرگترین سازنده گوشی هوشمند در دنیاست. آنر نیز میخواهد در آینده نزدیک هواوی را در رسیدن به این هدف تعقیب کرده و به دومین برند بزرگ چین و چهارمین برند سازنده گوشی هوشمند در سراسر جهان تبدیل شود. در همین راستا، هر دو برند یکدیگر را در زمینه توسعه تکنولوژیهای نوآورانه و در امر توزیع و فروش یاری خواهند کرد.
واحد مصرفکنندگان در حال حاضر بزرگترین و سوددهترین زیر مجموعه شرکت هواوی به حساب میآید. این مقام قبلا به واحد زیرساختهای شبکه و اپراتوری این شرکت اختصاص داشت که واحد مصرفکنندگان با دستیابی به آمار فروش 52 میلیارد دلار طی سال گذشته، توانست آن را به تصاحب خود درآورد.
فروش بینظیر گوشیهای هواوی در سالی که گذشت، افزایش سود سالیانهای برابر با 45.1 درصد را به نمایش میگذارد. جالب است بدانید که برند آنر با 170 درصد افزایش سود سالیانه سرعت رشد بیشتری را تجربه کرد و به گزارش IDC توانست در فروشهای آنلاین رتبه دوم دنیا را از آن خود سازد. برند آنر تا انتهای سال جاری، نخستین سری از دیوایسهای 5G خود را به بازار معرفی خواهد کرد که در کنار گوشیهای میت ایکس هواوی میتوانند نقش مهمی در تصاحب بازار گوشیهای هوشمند 5G داشته باشند.
از جمله اهداف ریچارد یو در سال 2012 که تا امروز به ثمر نشسته، میتوان به خروج از قالب یک شرکت ODM (تولیدکننده اصلی طراحی) به OEM (سازنده اصلی تجهیزات) و کنار گذاشتن طراحی گوشیهای اقتصادی و ضعیف اشاره کرد. همچنین به کارگیری چیپستهای های سیلیکون (شامل چیپستهای کایرین و مودمهای بالونگ) و توسعه EMUI نیز از دیگر اهداف به ثمر نشسته شرکت چینی طی هفت سال گذشته بودهاند.
دنیا به سرعت در حال بزرگ شدن است و همین موضوع چالش های متعددی را برای ما انسان ها به همراه دارد؛ چالش هایی از جمله مقابله با گرمایش زمین، حل مشکل کمبود منابع آب، گرسنگی و درمان بیماری ها. اما چه کسی باید ما را در یافتن راه حل این موضوعات کمک کند؟ نسل آینده دانشمندان یا به عبارتی دانشجویان فعلی همان افرادی هستند که به دنبالشان هستیم. «مایکل بودکر» کارآفرین معتقد است روش های آموزش فعلی کم و بیش مشابه با قبل و فاقد خلاقیت است اما آزمایشگاه مجازی می تواند شرایط آموزش را عوض کند.
بودکر در سخرانی خود از روش های متفاوتی برای آموزش می گوید. او از روش شبیه سازهای آموزش خلبانان صحبت می کند و اینکه چرا چنین روشی را برای آموزش در سایر حوزه ها هم به کار نبریم؟ بر این اساس یک شبیه ساز آزمایشگاه مجازی ساخته شده که می توان با هدست های واقعیت مجازی ارزان قیمت، آیپد یا لپتاپ آن را تجربه کرد.
دانشجویان می توانند شرایط آزمایشگاه های واقعی را شبیه سازی کنند. به عنوان نمونه می توانند به دور از مخاطرات باکتری سالمونلا شرایط تحقیق روی این ویروس را شبیه سازی کنند. علاوه بر این آزمایش های مجازی پیشرفته ای در همکاری با موسساتی از جمله MIT ایجاد شده تا به عنوان مثال شرایط تحقیقات به روز درباره سرطان به دانشجویان آموزش داده شود. این سیستم همچنین امکان امتحان گرفتن از دانشجویان و گزارش نمرات به استادان را شامل می شود.
با مشاهده ویدیوی سخنرانی تد با مزایای این گونه آزمایشگاه ها چه برای دانشجویان و چه برای مراکز آموزشی بیشتر آشنا شوید. می توانید زیر نویس فارسی ویدیو را با کلیک روی گزینه subtitles و انتخاب گزینه Persian فعال کنید.
مارتین کوپر در مقابل هتل هیلتون در خیابان ششم منهتن نیویورک ایستاده بود و یک دستگاه بزرگ پلاستیکی با وزن بیش از یک کیلوگرم و با رنگ بژ را در دست گرفته بود. کوپر 9 شماره را فشرد و منتظر شد تا تلفنی در فاصله 50 کیلومتری در موری هیل نیوجرسی زنگ بخورد.
این روز، 46 سال پیش در سوم آوریل 1973 بود. این مهندس موتورولا به همراه تیمی که دور هم جمع کرده بود موفق شده بودند در عرض تنها 5 ماه چنین دستگاهی را بسازند؛ یک گوشی موبایل که قرار بود آینده را متحول کند. حالا بیش از 45 سال از آن زمان گذشته و تعداد گوشی های موبایل در سراسر جهان از تعداد انسان ها هم بیشتر شده است.
اما در همان زمانی که این فناوری برای اولین بار آزمایش می شد، کوپر و تیمش عصبی بودند. او که اکنون 90 سال دارد در مورد آن زمان این طور توضیح می دهد:
«ما کاری را انجام می دادیم که قرار بود به یک رویداد تاریخی تبدیل شود. اما در آن زمان آنچه که بیشتر از همه ذهن من را به خود مشغول کرده بود این بود که: آیا این درست کار می کند؟».
مارتین کوپر در 1973
در نهایت تماسی که در نوع خود اولین بود برقرار شد و «جوئل اِنگِل» از آن سوی خط جواب داد. انگل در آزمایشگاه بِل یک گروه رقیب را رهبری می کرد و به شدت در تلاش بود تا گجت های سلولی را توسعه دهد. بعدها این آزمایشگاه بخشی از AT&T شد.مارتین با برقرار شدن تماس گفت: «سلام جوئل، مارتی کوپر هستم.» جوئل هم از آن سو پاسخ داد: «سلام مارتی» پدر گوشی های موبایل بقیه ماجرا را این طور تعریف می کند:
و من گفتم: «من از یک تلفن سلولی با تو تماس می گیرم؛ یک تلفن سلولی واقعی. یک گوشی شخصی، تلفن سلولی قابل حمل» . بعد سکوتی برقرار شد.
مارتین کوپر حدس می زند که جوئل از آن سوی خط در حال گریه کردن بوده: «مایل نیستم از کلمه دشمن استفاده کنم اما ما در دو سوی مخالف هم قرار داشتیم».
در آن دوران موتورولا به دلیل تولید بیسیم های دوطرفه به شهرت رسیده بود و می شد این شرکت را یکی از بزرگترین شرکت های مخابراتی در دنیا دانست. سر و صدای ماجرای تماس کوپر با جوئل به سرعت در سراسر ایالات متحده پیچید و تنها یک روز بعد در روزنامه های متعددی منتشر شد.
رقابت در حوزه شبکه های سلولی اولین بار در 1947 آغاز شد؛ هنگامی، دونگ رینگ، مهندس آزمایشگاه بل در یک یادداشت داخلی از طرح های دیدگاه خود برای تلفن هایی که نیاز به اتصال به خط تلفن فیزیکی ندارند خبر داد. در سال های بعد از آن مهندسان AT&T ابتدا تلفن هایی که در خودروها نصب می شدند را در اولویت قرار دادند. نسخه های اولیه این گوشی ها نیاز به تجهیزاتی با وزن در حدود 12 کیلوگرم داشتند که معمولاً در صندوق عقب خودروها نصب می شدند. علاوه بر این خودروها باید در نزدیکی برج های شبکه های سلولی موبایل قرار داشتند.
به گفته مارتین کوپر، موتورولا روی ابزارهای قابل حمل دیگری هم کار می کرد؛ دستگاه هایی که ایده آنها از درخواست های مرتبط با سرپرستی پلیس شیکاگو الهام گرفته شده بود. مأموران پلیس نیاز به دستگاهی داشتند که با استفاده از آنها حتی هنگامی که از خودروهای خود دور هستند هم بتوانند با هم صحبت کنند. کوپر ادامه می دهد:
«ما تصور می کردیم، چشم انداز درستی داریم؛ اینکه روزی هر کسی بتواند در حین راه رفتن یک تلفن با خود داشته باشد».
دو شرکت موتورولا و بل تا سال های 1970 با هم در حال نبرد بودند و این رقابت، ابداعات جدید را رقم زد. نمونه گوشی موبایلی که توسط مارتین کوپر و تیمش توسعه داده شده بود باتری 5 برابر بزرگتری در مقایسه با گوشی های سلولی مدرن داشت. بعدها این دستگاه ها به مرور کوچکتر شدند و نمایشگرها هم پای خود را به آنها باز کردند.
اما یکی از مشکلات، قوانینی بود که پا به پای پیشرفت ها در زمینه سخت افزار جلو نمی آمد. دلیل آن هم نبرد در حوزه فرکانس ها و برخی مشکلات دیگر بود. کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) تا پیش از سال 1983 به اولین گوشی های قابل حمل امکان عرضه به بازار را نداده بود. این در حالی بود که در همین سال یک دهه از اولین تماس تلفن سلولی گذشته بود.
به گفته کوپر آنچه در سال 1973 ساخته بودند یک محصول دست ساز شامل هزاران قطعه بود که توسط مهندسان در کنار هم قرار گرفته بود. پدر گوشی های همراه دلیل ابعاد دست و پاگیر و آجر شکل اولین گوشی موبایل را سادگی آن می داند. به گفته آنچه آنها انجام دادند پیچیده بود و ممکن بود در هنگام نمایش دادن گوشی بشکند.
گوشی موبایل موتورولا DynaTAC 8000x که در سال 1984 روانه بازار شد.
در آن دوران موتورولا 100 میلیون دلار صرف کرد تا گوشی قوی تری را برای استفاده های تجاری تولید کند. این مدل در مقایسه با ساخته مارتین کوپر ظاهر تر و تمیزتری داشت. موتورولا DynaTAC 8000x که در سال 1984 روانه بازار شد با استاندارهای امروزی تفاوت های فراوانی داشت.
این گوشی آجر شکل بیش از 20 سانتی متر ارتفاع داشت، شامل 30 برد مدار بود و می توانست 30 شماره تلفن را در خود ذخیره کند. هر بار شارژ آن 10 ساعت طول می کشید و با یک بار شارژ هم تنها می توانستید تا 35 دقیقه مکالمه کنید. قیمت 4 هزار دلاری هم آن را به دستگاهی دور از دسترس بسیاری افراد بدل کرده بود. هر دقیقه تماس در بیشتر طرح های اپراتور، هزینه ای 50 سِنتی روی دست کاربر می گذاشت.
مارتین کوپر با «آرلن هریس» که در زمینه الکترونیک بیسیم فعالت می کرد، ازدواج کرد و این دو بعدها در برخی کسب و کارها با هم شریک شدند. از جمله شراکت های آنها در شرکت جیترباگ بود که گوشی هایی با نمایشگرها و کلیدهای بزرگ را برای سالمندان تولید می کرد. کوپر درباره افتخارات خود می گوید:
«موردی که بیش از همه به آن افتخار می کنم این است که در آفریقا، سازمان ملل مطالعه ای انجام داد و دریافت که یک میلیارد انسان در 20 سال گذشته از گروه فقر شدید به گروه فقر منتقل شده اند و این، بیشتر به دلیل تلفن های سلولی بوده. این تأثیر اجتماعی [تلفن های سلولی] است.»